Oleh kerana estrogen ialah hormon steroid, ia boleh melalui membran fosfolipid sel, dan oleh itu, reseptor tidak perlu mengikuat membran untuk mengikat dengan estrogen.

Genomik

Dengan ketiadaan hormon, reseptor estrogen sebahagian besarnya terletak di sitosol. Pengikatan hormon kepada reseptor mencetuskan beberapa peristiwa, bermula dengan penghijrahan reseptor daripada sitosol ke dalam nukleus, pendimeran reseptor, dan pengikatan seterusnya dimer reseptor kepada urutan spesifik DNA yang dikenali sebagai unsur tindak balas hormon. Kompleks DNA/reseptor kemudiannya merekrut protein lain yang bertanggungjawab dalamtranskripsi hiliran DNA menjadi mRNA, dan akhirnya protein yang mengakibatkan perubahan dalam fungsi sel. Reseptor estrogen juga berlaku dalam nukleus sel, dan kedua-dua subjenis reseptor estrogen mempunyai domain pengikat DNA dan boleh berfungsi sebagai faktor transkripsi untuk mengawal pengeluaran protein.

Reseptor juga berinteraksi dengan protein pengaktif 1 dan Sp-1 untuk mempromosikan transkripsi, melalui beberapa kopengaktif seperti PELP-1.[2]

Pengasetilan langsung reseptor alfa di residu lisina di kawasan engsel oleh p300 mengawal transaktivasi dan sensitiviti hormon.[20]

Bukan genomik

Sesetengah reseptor estrogen dikaitkan dengan membran permukaan sel, dan boleh diaktifkan dengan cepat dengan pendedahan sel kepada estrogen.[21][22]

Di samping itu, sesetengah ER boleh dikaitkan dengan membran sel dengan melekat pada kaveolin-1 dan membentuk kompleks dengan protein G, striatin, kinase tirosina reseptor (cth, EGFR dan IGF-1), dan kinase tirosina bukan reseptor (cth, Src).[2][21] Melalui striatin, sebahagian daripada ER terikat membran ini boleh menyebabkan peningkatan tahap Ca2+ dan nitrik oksida (NO).[23] Melalui kinase tirosina reseptor, isyarat dihantar ke nukleus melalui laluan kinase protein diaktifkan mitogen (MAPK/ERK) dan laluan fosfoinositida 3-kinase (Pl3K/AKT).[24] Kinase sintase glikogen 3 (GSK)-3β menghalang transkripsi oleh ER nuklear dengan menghalang pemfosforilan serina 118 nukleus ERα. Pemfosforilan GSK-3β menghilangkan kesan perencatannya, dan ini boleh dicapai dengan laluan PI3K/AKT dan laluan MAPK/ERK, melalui rsk.

17β-Estradiol telah ditunjukkan untuk mengaktifkan reseptor bergandingan protein G, GPR30.[25] Walau bagaimanapun, penyetempatan subselular dan peranan reseptor ini masih menjadi bahan perdebatan.[26]